Makaka gabinet logopedyczny mgr Iwona Stawicka-Bobrowska

O mnie

Nazywam się Iwona Stawicka-Bobrowska, jestem specjalistą psychologii klinicznej małego dziecka oraz logopedą dziecięcym z Gdyni.

Mam bogate doświadczenie w pracy z dziećmi i młodzieżą szkolną, które nabyłam podczas wieloletniej pracy w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Prowadziłam również zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci w młodszym wieku szkolnym. Od kilku lat prowadzę prywatny gabinet logopedyczny w Redzie i Gdyni. W przedszkolach z którymi współpracuję prowadzę przesiewowe badania logopedyczne, terapię logopedyczną i psychologiczną oraz zajęcia psychoedukacyjne dla rodziców w formie prelekcji, pogadanek i warsztatów. Mam łatwość nawiązywania kontaktów z dziećmi oraz umiejętność współpracy z rodzicami.

Jeśli Twoje dziecko w wieku 2,5-3 lat nie mówi lub mówi zaledwie kilka słów, mówi niewyraźnie, nieprawidłowo wymawia niektóre głoski, nie radzi sobie w „zerówce” lub I klasie, robi błedy w czytaniu i pisaniu, jest nieposłuszne lub nie wykonuje poleceń to właśnie dobrze trafiłeś-pomogę uporać się z tymi problemami. Możesz się ze mną skontaktować telefonicznie.

Oferta

W gabinecie logopedycznym MAKAKA zajmuję się:

• diagnostyką rozwoju mowy,
• diagnostyką poprawności mowy,
• diagnostyką poziomu rozwoju słuchu fonemowego,
• wspomaganiem opóźnionego rozwoju mowy,
• usuwaniem wad wymowy (dyslalii):
  • seplenienie (nieprawidłowa realizacja głosek s, z, c, dz, ś, ź, ć, dż, sz, ż, cz, dż),
  • rotacyzm (nieprawidłowa realizacja głoski r),
  • mowa bezdzwięczna,
  • nieprawidłowa realizacja głosek k (kappacyzm), g (gammacyzm), l (lambdacyzm),
  • mutyzm (brak mowy lub ograniczenia mówienia przy braku zaburzeń neurologicznych),
• terapią trudności w czytaniu i pisaniu,
• ćwiczeniami usprawniającymi słuch fonemowy,

Od strony psychologicznej oferuję:

• orientacyjną ocenę rozwoju emocjonalnego, intelektualnego i społecznego,
• pomoc w rozwiązywaniu problemów wychowawczych,
• pomoc w ustaleniu kompetencji dziecka,
• ćwiczenia przygotowujące do nauki czytania i pisania,
• wspomaganie rozwoju kompetencji szkolnych dziecka.

Kilka przydatnych informacji dla rodziców

Dzieci i telewizja

Dzieci lubią ogladać telewizję.Rodzice lubią, gdy dzieci oglądają telewizje, bo mają chwilę czasu na wykonanie swoich prac lub chwilę oddechu w ciągu dnia. Łatwiej nakarmić dziecko, które jest wpatrzone w ekran,długa podróż szybciej mija maluchom, gdy mają do dyspozycji tablet czy smartfon z grami. Zdaż się, że dziecko zasypia oglądając telewizję lub z tabletem w dłoni. Czy to nie cudowne?! NIE, NIE, NIE I JESZCZE RAZ NIE!

Może nie wszyscy rodzice wiedzą o tym, że układ nerwowy najefektywniej rozwija się przez pierwsze trzy lata życia dziecka.W mózgu tworzy się w tym okresie wiele połączeń synaptycznych. To one będą odpowiedzialne za to, jakie możliwości osiągnie umysł dziecka. Wielość nawiązanych połączeń nerwowych umożliwi w przyszłości zdobywanie wiedzy, stworzy pewną bazę z której w przyszłości dziecko będzie mogło korzystać. Ponieważ przez pierwsze trzy lata życia układ nerwowy dopiero się kształtuje, to w skutek oglądania telewizji mózg wytwarza mniej połączeń między komórkami nerwowymi. Co za tym idzie zmniejszają się możliwości dziecka do przyswajania wiedzy a nawet zostaje zahamowany jego rozwój intelektualny. Przebodźcowane dziecko jest rozdrażnione, pobudzone, ma problemy z koncentracją uwagi, jest po prostu przemęczone tym, że jego mózg nie nadąża za nadmiarem owych bodźców. Zbyt duża ilość oglądania tv może nawet wywołać padaczkę. Warto zwrócić uwagę, czy takie objawy jak problemy z zasypianiem, budzenie się w nocy, rozregulowane drzemki, niepokój i pobudzenie dziecka nie są spowodowane oglądaniem telewizji. Korzystanie z gier na smartfonie, na tablecie, laptopie lub oglądanie teledysków obciąża mózg dziecka w taki sam sposób. Oglądanie migoczących obrazów w tv silnie stymuluje prawą półkulę mózgu, hamując jednocześnie rozwój lewej półkuli. Z punktu widzenia mowy, to lewa półkula jest ważniejsza, gdyż w niej znajduje się ośrodek mowy. Należy podkreślić, że serwując niemówiącemu dziecku bajki nie tylko nie pomagamy, ale wręcz utrudniamy jego językowy rozwój. W wieku, o którym mowa (0-3lat) najważniejszy dla jego rozwoju jest kontakt z dorosłym a najlepiej z rodzicem. I wcale nie potrzebujemy do zabawy z dzieckiem komputerów, laptopów, migoczacych i mówiących zabawek „edukacyjnych”. Dzieci bardzo chętnie bawią się przedmiotami codziennego użytku i sprzętami dostepnymi w każdym domu, np. poktywki, garnki, łyzki drewniane, klamerki, koce, poduszki itp.

Pamiętajmy więc : w wieku od 0-3 lat telewizji mówimy nie, zabawom z dorosłym zdecydowane tak!

Połykanie, gryzienie i oddychanie

O tym, że sposób w jaki nasze dzieci jedzą, piją i oddychają wpływa na ich prawidłowy rozwój – już wiemy. Pediatrzy, stomatolodzy, ortodonci zwracają na to uwagę, tłumacząc potrzebę mobilizowania dzieci do gryzienia twardszych pokarmów, aby prawidłowo rozwijał się układ szczęk i uzębienia. Ma to również znaczenie dla układu pokarmowego i oddechowego, gdyż może wpływać na podniesienie zachorowalności na choroby górnych i dolnych dróg oddechowych, jak i problemy z trawieniem.

Ale jest jeszcze jedna niezwykle ważna rzecz, na którą zwracają uwagę logopedzi – uszkodzenia oraz zaburzenia czynnościowe (złe nawyki) w obrębie narządu żucia, czy też nieprawidłowe oddychanie (oddychanie przez usta), mogą determinować nieprawidłowy rozwój lub zaburzenia w nabywaniu prawidłowej mowy. Jedną z czynności mających kolosalne znaczenie dla rozwoju narządu żucia, a co za tym idzie – artykulacji, jest przebieg połykania. Połykamy około 1000 razy na dobę!

Połykanie jest czynnością wielopoziomową, uzależnioną od poprawnego funkcjonowania układu nerwowego, oddechowego oraz skoordynowanej pracy mięśni. Wyróżnia się 2 typy połykania:

Typ niemowlęcy polega na tym, że w trakcie połykania język ułożony jest płasko na dnie jamy ustnej, czubek języka znajduje się natomiast w kontakcie z wargami, czyli tkwi między dziąsłami (lub zębami), takie połykanie odbywa się przy lekko rozwartych szczękach, a w trakcie połykania mocno zaciskają się usta (uruchamiają się mięśnie ustno-twarzowe).

Typ dojrzały polega natomiast na tym, że w trakcie połykania czubek języka oraz jego boki stykają się z górnymi zębami i dziąsłami, zarówno przednimi, jak i bocznymi, szczęki przy tym rodzaju połykania są zaciśnięte, a w trakcie połykania usta są lekko zwarte (następuje skurcz mięśni żuchwowo-gnykowych, które unoszą dno jamy ustnej i dociskają język do podniebienia).

Określony typ połykania w dużym stopniu związany jest z występowaniem lub brakiem występowania tzw. pionizacji języka u danej osoby, ważne że musi to być pionizacja tzw. „szerokiego” języka. Pionizacja języka jest normą dla osób dorosłych, jest zjawiskiem przemieszczania się przedniej części języka w kierunku przedniej części podniebienia w czasie połykania i artykulacji.

W literaturze przedmiotu pojawiają się różne informacje, dotyczące ram czasowych kształtowania się zmiany sposobu połykania z niemowlęcego na dojrzały i pionizacji języka. Jedni twierdzą, że początek zmiany następuje przed wyrośnięciem kłów i trzonowców mlecznych (dość często w momencie pojawienia się siekaczy mlecznych – 6. miesiąc), a zakończenie tego procesu następuje w 2-3 r. ż, a czasem w 4 r. ż. (B. Mackiewicz). Inni natomiast uważają, że niemowlęcy typ połykania zanika około 1. r. ż. (W.R. Proff i H. W. Fields), jeszcze inni, że połykanie dojrzałe powinno się pojawić w 18. miesiącu życia (B. Wędrychowska-Szulc). Wielu jednak autorów jest zgodnych co do jednego, że przetrwałe połykanie typu niemowlęcego po 4. roku należy już traktować jak dysfunkcję (wadę).

Prawidłowe połykanie z końcem języka ułożonym na podniebieniu powinno być dobrze opanowane do rozpoczęcia wymiany zębów mlecznych na stałe! Dlaczego? Ponieważ nieprawidłowe połykanie może prowadzić do powstawania wad zgryzu (m.in. zgryzu otwartego, gdzie zęby zwierają się tylko w bocznych odcinkach łuków zębowych, czy tyłozgryzu, gdzie żuchwa jest za bardzo cofnięta lub zgryzu krzyżowego, w którym którykolwiek z zębów dolnych jest położony na zewnątrz w stosunku do zębów górnych, czy przodozgryzu, gdzie zęby przednie dolne znajdują się przed zębami górnymi), bądź pogłębiania wad zgryzu. Wady zgryzu z kolei związane są z powstawaniem różnorodnych wad wymowy, np. seplenienia międzyzębowego itp.

Aby nie doprowadzić do przetrwania połykania niemowlęcego, należy nie dopuszczać do kilkuletniego karmienia dziecka piersią (optymalnie 1 rok) lub długiego karmienia pożywieniem papkowatym. Na zaburzenie procesu pionizacji języka, a co za tym idzie, zmiany sposobu połykania, może mieć także wpływ długotrwałe picie z butelki, długotrwałe używanie gryzaków, przetrwałe ssanie palca, nawykowe oddychanie przez usta, czy nieodpowiedni kształt smoczka do karmienia lub też krótkie wędzidełko podjęzykowe.

Jak sprawdzić, czy twoje dziecko połyka poprawnie?

Zapytaj logopedę, to najprostszy sposób lub sprawdź sam. Poproś dziecko, żeby otworzyło buzię, podniosło język do góry i tam go przytrzymało (przykleiło), potem zwarło zęby i, nie zamykając ust, przełknęło ślinę. Jeśli dziecko zamknie wargi i/lub otworzy zęby, wpychając między nie język, i/lub nie potrafi podnieść języka do podniebienia, to najprawdopodobniej ma nieprawidłowy sposób połykania. Wtedy należy zgłosić się do logopedy.

Jak zmienić niepoprawny sposób połykania? – Ćwiczyć!

Korekcyjne ćwiczenia połykania zaczyna się od ogólnych ćwiczeń wzmacniających mięśnie języka i ust. Potem stosuje się ćwiczenia, które podnoszą szeroki język w kierunku podniebienia (pionizacja szerokiego języka). Dopiero w dalszej kolejności prezentuje się dziecku inny model połykania oraz uczy się stosowania tego sposobu do połykania pokarmów, płynów i śliny.

Zestaw ćwiczeń zmierzających do poprawy sprawności języka i ust oraz pionizacji szerokiego języka można otrzymać u logopedy – ustal z logopedą codzienny czas pracy z dzieckiem (10-15 minut 2 razy dziennie). Zmiana sposobu połykania to długotrwały proces, czasem trwa on kilka-kilkanaście miesięcy, zanim dziecko nawykowo zacznie stosować nowy sposób połykania.

Poprawne połykanie to naturalne i jedno z lepszych, bo „bezbolesnych”, ćwiczeń pionizujących język i przygotowujących twoje dziecko do wymowy głosek górnych typu L/SZ/Ż/CZ/DŻ/R. Pamiętasz? Połykamy około 1000 razy na dobę!

„Czy można prowadzić z dzieckiem terapię logopedyczną ,korzystając z internetu?”

Zdaża się, że rodzice zauważają niepojące objawy u swojego dziecka, porównują je z rówieśnikami i nie wypada to dobrze, bywa, że rodzice przychodzą z dzieckiem do logopedy po diagnozę i gdy już wiedzą, gdzie leży problem, postanawiają poradzić sobie samemu. Czy to z oszczędności czasu, czy pieniędzy, czy też wierząc w swoje dobre chęci. Uruchamiają komputer, wpisują odpowiednią frazę i ....już mamy program ćwiczeń dla naszego dziecka!

Niestety, nie takie to proste. Można zrobić więcej szkody, niż pożytku. Dlaczego?

Terapia logopedyczna polega na wywołaniu głosek nieobecnych lub korekcie nieprawidłowej wymowy. Ćwiczenia i ich kolejność dopasowuje się w zależności od przyczyny wystąpienia zaburzenia. Logopeda ustali miejsce prawidłowej artykulacji poszczególnych głosek a rodzic w domu już niekoniecznie. W efekcie moze być sytuacja, gdzie mamy niezłe brzmienie głosek i nieprawidłowe miejsce artykulacji ale najczęściej to jest kiepskie brzmienie i nieprzwidłowe ułożenie artykulatorów.

Gdy rozwój mowy jest opóźniony, zmuszanie i zanudzanie dziecka prośbami typu:”powtórz, powiedz itp. może skutkować całkowitym zablokowaniem się dziecka i zniechęceniem do podejmowania komunikacji werbalnej.

Czy gdyby wasze dziecko bolał ząb, leczyliby Państwo ubytek sami wg. instrukcji z internetu? Myślę, że nie- bo można zrobić krzywde. Tak samo jest z terapią logopedyczną. Lepiej zostawić ją fachowcom.

Najczęściej zadawane pytania

Na czym polegają zajęcia z logopedą?

Zajęcia odbywają się indywidualnie, z wykorzystaniem wypróbowanych, fachowych pomocy logopedycznych.

Dla dzieci w wieku przedszkolnym ćwiczenia układane są w taki sposób, by były wykonywane chętnie, żeby postępy przychodziły naturalnie w trakcie zabawy. W trakcie zajęć ćwiczymy sprawność narządów mowy, koordynację wzrokowo-ruchową, pamięć wzrokową i słuchową, koncentrację uwagi, sprawność motoryczną rąk, a przede wszystkim prawidłową wymowę poszczególnych głosek.

Doświadczenie nauczyło mnie, że dzieci są w stanie skoncentrować się na ćwiczeniach nie dłużej niż 30 minut, dlatego czas zajęć zwykle nie wykracza poza tę granicę.

W czym pomaga logopeda?

Dziecko od urodzenia wydaje różne dźwięki. Pierwszym z nich jest krzyk, następne to mlaskanie, cmokanie, gruchanie i gaworzenie. W ten sposób dziecko nieświadomie wykonuje ćwiczenia przygotowujące do artykulacji mowy. Około 12. miesiąca życia pojawiają się pierwsze nazwy, w tym też okresie zaczyna rozwijać się słuch fonemowy, który jest odpowiedzialny za umiejętność naśladowania mowy otoczenia.

Proces uczelnia się mowy jest procesem stopniowym zarówno w okresie słyszenia dźwięków, różnicowania ich, a także ich artykulacji. Następuje również wzbogacenie zasobu słownictwa, przyswajanie wiedzy o otaczającym świecie i nabywanie różnych umiejętności ruchowych.

W jakim stopniu dorosły człowiek opanuje te wszystkie procesy zależy od jego sprawności umysłowej, właściwości poznawczych oraz warunków środowiskowych i wychowawaczych. Na podstawie badań przeprowadzonych wśród uczniów klas zerowych i pierwszych klas szkoły podstawowej stwierdzono, że ponad 30% dzieci jest niedostatecznie przygotowanych do nauki szkolnej, ma opóźniony rozwój mowy, bądź ma wady wymowy.

Wczesna opieka psychologiczno-pedagogiczna oraz logopedyczna jest więc niezbędna do zapewnienia dobrego startu w nauce szkolnej dziecka. Zaniedbanie problemu zaburzeń mowy prowadzi do późniejszych problemów w czytaniu i pisaniu. Terapia logopedyczna zastosowana we wczesnym stadium rozwoju mowy (jak najwcześniej) gwarantuje w 100% prawidłową realizację wszystkich głosek lub usunięcie wad wymowy, jeżeli takie powstały.

Jak przebiega poprawny rozwój mowy dziecka?

Rozwój mowy można podzielić na poszczególne etapy:

• Okres melodii

  Początkowo dziecko komunikuje się z otoczeniem za pomocą krzyku, potem pojawia się głużenie, gawożenie, pojawia się powtarzanie sylab, a na swoje pierwsze urodziny dziecko powinno mówić kilka prostych wyrazów (mama, tata, baba) oraz używać wyrazów dźwiękonaśladowczych.

• Okres wyrazu

  Drugi rok życia dziecka to okres porozumiewania się z otoczeniem pojedynczymi wyrazami, zlepkami dźwiękonaśladowczymi i na drugie urodziny zaczyna mówić prostymi zdaniami. W tym okresie dziecko rozumie więcej niż jest w stanie powiedzieć. Dwuletnie dziecko powinno wypowiadać ponad 200 słów i łączyć dwa wyrazy w swoich komunikatach.

• Okres zdania

  Trzeci rok życia dziecka to czas intensywnych ćwiczeń nowo nabytych umiejętności porozumiewania się z otoczeniem. Dziecko początkowo buduje zdania dwu- lub trzy-wyrazowe, następnie dłuższe - cztero-, pięcio-wyrazowe ale ponieważ niektóre głoski są dla niego zbyt trudne do wymówienia - zastępuje je łatwiejszymi.

• Okres swoistej mowy dziecka

  Między trzecim a siódmym rokiem życia dziecka.

  Dziecko 3-letnie powinno wymawiać głoski:

  • wszystkie samogłoski,
  • spółgłoski p, b, m, f, w, t, d, n, ń, l oraz ś, ź, ć, dź,
  • ę, ą mogą być zastępowane przez -em, -om,
  • r może być zastępowane przez l lub j,
  • k, g może być zastępowane przez t, d.

  Dziecko 4-letnie - utrwalanie głosek s, z, c, dz, które nie powinny być wymawiane jako ś, ż, ć, dż. Jest to okres pytań i należy na wszystkie odpowiadać. Choć czasem może to być męczące to są to ćwiczenia wspomagające rozwój intelektualny dziecka, więc chyba warto.

  Dziecko 5-letnie powinno już wymawiać r i sz, ż, cz, dż. Używa kilkuwyrazowych zdań, potrafi zbudować dłuższą wypowiedź złożoną z kilku zdań.

  Dziecko 6-letnie prawidłowo wymawia wszystkie głoski, mowa jest prawie bezbłędna, potrafi różnicować niemal wszystkie fonemy. Umie dzielić wyraz na sylaby.

  Dziecko 7-letnie - mowa prawidłowa pod względem dźwiękowym, opanowana prawidłowa technika mówienia.

Kiedy moje dziecko potrzebuje pomocy logopedy?

Rozwój różnych funkcji u dziecka może się różnic czasem pojawiania się, dotyczy to również mowy. Jednak jeśli opóźnienia w pojawieniu się poszczególnych głosek znacznie różnią się od podanego schematu (więcej niż 6 miesięcy) lub dziecko realizuje je nieprawidłowo, to znaczy, że potrzebna jest pomoc specjalisty. Jeśli w rozwoju dziecka coś Państwa niepokoi, lepiej nie czekać aż „samo przyjdzie czy naprawi się”. Wizyta u logopedy nie trwa długo i nie jest kosztowna a może okazać się potrzebna i wspiereajaca w niesieniu pomocy dziecku, bo przecież ono jest tu najważniejsze.

Czy mogę pomóc dziecku bez współpracy z logopedą?

Ponieważ dziecko uczy się mówić od urodzenia, od wczesnego dzieciństwa możemy stymulować rozwój sprawności narządów mowy dziecka, by przygotować artykulatory do wykonywania bardzo szybkich i precyzyjnych ruchów jakie potrzebne są w procesie mówienia.

Już z malutkim dzieckiem, w okresie glużenia czy gawożenia można ćwiczyć wysuwanie języczka z buzi, oblizywanie warg czy cmokanie. Można też wykonywać delikatne masaże języka i policzków od wewnętrznej strony.

Gdy dziecko zaczyna wypowiadać głoski i sylaby, należy pilnować by języczek podczas wymowy był schowany za ząbkami (dziąsłami). Bardzo pomocne są wyrazy dźwiękonaśladowcze, ponieważ ułatwiają komunikację z otoczeniem oraz ćwiczą sprawność narządów mowy. Ważne są również ćwiczenia warg np. cmokanie, parskanie, kląskanie itp.

A oto kilka ćwiczeń, które można wykonywać z dzieckiem, traktując je jako zabawę:

Uwaga!
Wszystkie bajeczki czytamy dziecku głośno, bez pośpiechu.
Ćwiczymy razem z dzieckiem.
Ćwiczenia wykonujemy powoli i starannie.
Podczas wykonywania ćwiczeń usta są szeroko otwarte.

Bajeczka logopedyczna pt. „Malowanie”

Malarz maluje sufit (przesuwamy językiem po podniebieniu od zębów do podniebienia miękkiego).

Zamalowuje plamy w kilku miejscach (czubkiem języka dotykamy kilka razy podniebienia).

Następnie maluje ściany (przesuwamy językiem po wewnętrznej powierzchni policzków).

Została jeszcze do pomalowania podłoga (opuszczony jak najniżej język przesuwa się po dolnych dziąsłach).

Teraz malujemy przedpokój (przesuwamy językiem po zewnętrznej stronie zębów).

Na koniec malarz pomalował okno ( oblizujemy językiem wargi).

Bajeczka logopedyczna pt. „Osiołek”

Na polanie bardzo smacznie spał sobie osiołek (chrapanie). Gdy nastał ranek, osiołek się zbudził, bardzo szeroko otworzył swoją buzię i ziewał (ziewamy).

Nagle poczuł się głodny. Nabrał więc sporo trawy do pyska (otwieramy i zamykamy usta) i dokładnie zaczął ją żuć (żujemy).

Po śniadaniu osiołek oblizywał ząbki. Żeby były czyste- każdy ząbek po kolei ( przesuwamy językiem po zębach).

Jedno źdźbło przykleiło się osiołkowi do podniebienia, musiał je koniecznie oderwać (przesuwamy czubkiem języka po zębach).

Osiołek po swoim śniadaniu biegał po polance (kląskanie językiem), a ruchy te naśladował jego język –raz w górę (język do nosa), raz w dół (język do brody).

Zmęczony osiołek podszedł do strumyka i pił wodę (zwijamy język w rurkę).

Przed nocnym spaniem osiołek dokładnie umył każdy ząbek (język przesuwamy po wewnętrznej i zewnętrznej ścianie zębów) oraz policzki (język przesuwamy po wewnętrznej stronie policzków).

Po wieczornej toalecie osiołek zasnął (chrapiemy).

Obie bajki pochodzą z książki I. Rutkowskiej-Błachowiak „Gimnastyka buzi na wesoło.”